نشانه شناسی قصیدة «سفر أیوب» بدر شاکر السیاب

مانایی شعر با چند لایه بودن و خوانش برداری آن ارتباط تنگاتنگی دارد. این امر در نیمة اول قرن بیستم همراه با تأثر از شعر و نقد غربی، شعر معاصر عربی را وارد مرحلة جدیدی کرد و آن را عرصة تاخت و تاز اسطوره های ملی و جهانی نمود. بدر شاکر السیاب از نخستین شاعران نوپرداز عرب بود که در شعر خود از رمز و اسطوره بهر ة فراوان برد. قصیدة سفر أیوب از جمله قصاید اوست که شاعر با خلق مجموعه ای از نشانه ها پیام مورد نظر خود را با مخاطب خویش در میان مینهد. این جستار به کشف نشانه های موجود در قصیدة سفر أیوب و تحلیل روابط میان آنها براساس آرا و اندیشه های آلن گریماس میپردازد و کارکرد هر یک از نشانه های به-دست آمده از بافت روایی شعر را از منظر قواعد هنجارگریزی معنایی مورد بررسی قرار میدهد؛ بر این مبنا، نشانه های موجود در این قصیده در لایة دوم معنایی و گاه بدلیل استفادة شاعر از رمز و اسطوره در عمیقترین سطح خود یعنی لایة سوم معنایی جای میگیرند